 Een
wet van april 2011 versoepelt het bankgeheim en geeft de fiscus
de mogelijkheid om informatie in te winnen bij financiële
instellingen als er voldoende aanwijzingen van fraude zijn,
zoals een buitensporige levensstandaard, het ontdekken van niet
aangegeven rekeningen in het buitenland,...
Het
uitvoeringsbesluit van 26 juli 2013 (van de wet van april
2011) voorziet dit centraal contactpunt dat alle informatie
verzamelt van klanten van Belgische banken: bankrekeningnummers,
contracten (lening op afbetaling, hypothecaire lening, …),
…
Het
gaat dus om een faciliteit voor de fiscus die tot hiertoe
elke bank afzonderlijk moest bevragen.
Dit
register zal wel niet direct toegankelijk zijn. De fiscus
mag het enkel raadplegen in twee gevallen: ten eerste om de
financiële situatie van een belastingplichtige te kennen
om de belastingen te kunnen innen, en ook als een vermoeden
van fraude bestaat.
Verder
moet ook een procedure van voorafgaand onderzoek gerespecteerd
worden: enkel nadat contact werd genomen met de belastingplichtige
en die weigert de gevraagde informatie te leveren, kan de
fiscus de toelating vragen aan de regionale directeur van
de Nationale Bank om het register te gebruiken. Dit register
zou vanaf mei 2014 gebruikt kunnen worden.
|
